Royal Tru-Orange

Alam mo, iba ka. Hindi ko alam kung bakit. Basta alam ko lang iba ka. Masaya. Maaliwalas. Ikaw ang nagpaalala sa akin na hindi pala ako laging abala sa trabaho, pamilya at sa sandamakmak na problema ng mga kaibigan kong hinahanapan ko ng solusyon sa ngayon. May oras pala ako para matuwa.

Tama na nga ‘to! Ayoko na magpaka-baduy at isa-isahin pa kung anong pakiramdam kapag nasa paligid ka…Basta yun na yun.

Ano ba! Hindi na ‘to highschool! Alam ko bumebwelo ka lang. Kahit sila, nagkakaron na rin ng ideya. Halata raw na naaliw ka sa kababawan ko. Kahit ang kabaklaan ko, naaatim mo. Parang trivia mo ngang kinalat sa mga kakilala mo na mas malakas akong kumain kesa sayo. Sige. Aaminin ko nang napapaisip ako. Kasabay ng pag-iisip ko, nag-iingat ako sa mga kinikilos at sinasabi ko sayo. Takot kasi ako. Takot ako para sayo.

Maraming beses na akong natanong ng mga tao sa paligid. ‘Ano, meron ba?’ Siyempre, girl scout ako. Laging handa ang ‘Huh? Si Zoolander*? Ano ba? Wala yun noh! Friends lang kami’.

O di ba? Nakakainis. Ang plastik! It’s so THE BUZZ! Sa totoo lang, kahit ako naiinis. Alam ko may dahilan ang pag-iwas ko. Sana nga nagpapakipot lang ako. Pero hindi. Desidido na ako. Hindi ko na hihintaying magtapat ka. Uunahan na kita.

Wala pa man lang, tinatapos ko na.

Maniwala ka na ilang ulit ko nang pinag-isipan ito at wala akong makitang mali sayo. Ang mali mo lang, pinili mo ang isang lokaret na tulad ko. Hindi ito ‘it’s not you, it’s me’ na drama. Sorry. Mas malala ito.

Kung may tao mang maaari kong buhusan ng atensiyon, ikaw na yon. Pinagdasal ko na ito. Kinulit ko na ang Diyos at kahit ano pang paglulupasay ang gawin ko, hindi talaga umiilaw ang radar na ikaw ang laan Niya para sa akin. May kung anumang nagsasabi na panandalian lang ito. Nakikini-kinita ko na ang mangyayari kaya’t habang maaga pa, isasalba na kita sa pagdaraanan mo. Tama na. Hindi ako magbibigay ng mixed signals at hindi kita pag-iisipin na may pag-asa ka. Mas gugustuhin kong ilaan mo na lang ang pagpraktis ng pagsabi ng ‘I love you’ sa babaeng nararapat para sayo.

Teka, pwede bang mag-ilusyon ako na hindi ka galit?

Siguro nga kahit ipaliwanag ko pa, hindi mo rin maiintindihan dahil kahit ako, nalalabuan sa desisyon ko. Hindi ko rin alam kung paano ako nakakatiyak na maging ‘tayo’ man, hindi tayo magtatagal. Basta alam ko lang sigurado ako. Ngayon lang ako naniwala sa cliché na ‘when you know, you know.’

Sad to say, this time, I know.

Sige na. Magalit ka na. Gusto ko na nga magpagupit bukas dahil kapag nalaman ng mga babaeng naloloka sayo ang kabaliwan kong ito, tiyak na masasabunutan ako. Kahangalan na tanggihan ang isang tulad mo. Mabait, may utak, matino kausap, may direksyon sa buhay, may paninindigan at higit sa lahat, cute at tanggap ako bilang ako. Ano bang kulang? Ano ba talaga ang gusto ko?

Gusto ko hanapin mo ang nararapat para sayo dahil kung meron mang dapat maging masaya, ikaw yun. Gusto ko makasama mo siya sa lalong madaling panahon. Ayokong humadlang sa kung anuman at kung sino man ang naghihintay sayo. Ayokong simulan natin ‘to kung hindi rin naman natin kayang panindigan. Ayokong sayangin ang oras mo.

Tutal nandito na rin lang, kakapalan ko na mukha ko.

May isa pa akong gusto. Kapag hindi ka na galit at sa tingin mo hindi naman kalabisan, gusto sana kitang maging kaibigan. Pramis. Hindi ito dahil masyado na akong maraming baklang kasama at gusto kong madagdagan naman ang mga ‘straight’ kong kaibigan (pero pwede mo ring isipin na ganon). Gusto kitang maging kaibigan dahil wala na akong ibang nanaisin kundi ang manatili kang bahagi ng buhay ko.

Alam mo, iba ka nga talaga. Hindi pa man lang kita nasisimulang mahalin, pero minahal na kita.


*hindi niya tunay na pangalan